Dom rekolekcyjny w Bobrownikach

Historia Ruchu Światło-Życie w Bobrownikach

Ruch Światło-Życie dotarł do parafii Bobrowniki w 1986 roku za sprawą uczestników rekolekcji oazowych, którzy przybyli tu na zaproszenie ówczesnego proboszcza – pierwszego moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie – ks. Jerzego Zychory. Ksiądz proboszcz udostępnił wówczas oazowiczom owczarnię przystosowaną do warunków mieszkalnych. To był początek ośrodka. 

Z czasem owczarnia stała się niewystarczająca i oazowicze zaczęli korzystać z piętrowego budynku parafialnego w którym wcześniej mieszkał ksiądz emeryt. Kolejnym udogodnieniem dla małżonków uczestniczących w rekolekcjach z dziećmi było ogrodzenie terenu wokół budynków. Dokonał tego kolejny proboszcz parafii Bobrowniki ks. Waldemar Izdebski. 

W miarę upływu lat coraz więcej rodzin chciało przyjeżdżać na rekolekcje wakacyjne do Bobrownik. Małżonkowie zaczęli odkrywać to miejsce. Podkreślali, że dobrze się tu czują, że jest tu dobry „klimat”, który sprzyja otwarciu się na Bożą łaskę. Kolejne pary diecezjalne, dostrzegając zalety tego miejsca dokładały starań, by systematycznie poprawiać warunki przeżywania rekolekcji. Członkowie Domowego Kościoła – gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie –  systematycznie dokonywali napraw, malowali pomieszczenia, wyposażali ośrodek w potrzebne sprzęty. Zaczęły znikać sienniki i materace, sznurki i rozwieszone na nich kotary oddzielające (zamiast ścian) pomieszczenia dla rodzin. Pojawiła się kostka i zadaszenie przy stołówce i kuchni. Systematycznie rosła liczba uczestników rekolekcji wakacyjnych.

W latach 2006 – 2008, za aprobatą ówczesnego proboszcza ks. Wojciecha Gawałko, został zmieniony układ pokoi w piętrowym budynku, każdy pokój uzyskał osobne wejście, powiększyła się liczba łazienek i sanitariatów, zostały wymienione okna. Jedno z piwnicznych pomieszczeń zostało zamienione na salę do spotkań zwaną „Aulą” lub „Katakumbami”. Wszystkie te prace przeprowadzili fachowcy z naszego Ruchu przy wydatnym wsparciu finansowym wszystkich członków Domowego Kościoła naszej diecezji. W roku 2010, dzięki funduszom uzyskanym z „odpisu 1%” a także, przy wsparciu finansowym i materiałowym naszych rodzin zostało zmienione przez naszych fachowców poszycie dachowe na budynku stołówki i kuchni (dawnej owczarni). Jednocześnie na strychu tego budynku powstało 5 pokoi i 2 łazienki. 

Każdy członek Domowego Kościoła naszej diecezji może powiedzieć o sobie, że w dziele tym jest jego własna, mniejsza lub większa cząstka. Podczas wykonywania prac w ośrodku nawiązały się bliższe znajomości i relacje pomiędzy małżonkami z różnych miejsc diecezji siedleckiej. Wspólnota dzieła owocuje do dziś wspólnotą ducha. 

Od powstania ośrodka wiele rodzin przeżyło w Bobrownikach rekolekcje wakacyjne. Dziś trudno o wszystkie dane. Pewne jest, że na przestrzeni lat 2005 – 2012 w ośrodku w Bobrownikach przeżyło rekolekcje wakacyjne ok. 2100 osób. Owoce znane są Panu Bogu i samym uczestnikom. Podczas rekolekcji wakacyjnych w roku 2011, rodziny przeżywające w Bobrownikach oazę I stopnia uczestniczyły w pogrzebie ks. Jerzego Zychory w niedalekich Maciejowicach. Było to dokładnie w 25 rocznicę pierwszej oazy w Bobrownikach.