ORD – było, nie minęło….

Członkowie Ruchu Światło-Życie mieli możliwość przeżycia w Domu „Moria” w Łukowie Oazy Rekolekcyjnej Diakonii. Odbywała się ona od 8 do 13 listopada. Uczestniczyło w niej wraz z dziećmi 19 osób – rodziny Domowego Kościoła, osoby dorosłe, pracujące bądź studiujące z archidiecezji lubelskiej, archidiecezji warszawskiej, diecezji włocławskiej i oczywiście diecezji siedleckiej. Prowadzenia tego czasu podjęli się ks. Marek Andrzejuk – moderator Ruchu Światło-Życie filii lubelskiej, a jednocześnie diecezji siedleckiej oraz Anna Jóźwik – sekretarka filii lubelskiej.

Jak napisał w podręczniku Oazy Rekolekcyjnej Diakonii ks. Franciszek Blachnicki – założyciel Ruchu Światło-Życie: zadaniem ORD jest ukazanie uczestnikom całościowej wizji i syntezy Ruchu Światło-Życie w celu wezwania ich do świadomej akceptacji programu Ruchu o oddania się w nim na służbę, stosownie do swoich możliwości. (…) Jest to równoznaczne z decyzją przyjęcia odpowiedzialności diakonii Ruchu.

Każdy dzień poświęcony był innemu tematowy: Światło-Życie, Nowy Człowiek, Nowa Wspólnota, Nowa Kultura. Podczas poszczególnych punktów dnia te tematy były ukazywane w innym świetle. Poranne katechezy uświadamiały źródło formacji i misji Ruchu we współczesnym świecie, służąc współczesnemu człowiekowi doświadczyć jedności światła i życia w sobie. Był to również intensywny czas poznawania historii i teraźniejszości Ruchu, podstawowych charyzmatów, drogi formacji, diakonii podczas Godziny Odpowiedzialności. Można powiedzieć, te popołudniowe spotkania miały na celu pokazać, jak teoria staje się życiem w podejmowanych dziełach Ruchu.

Mimo, że różniło nas wiele, to dzięki pomocy Ducha Świętego udało się zbudować wspólnotę pracy, życzliwości i Bożej miłości. Pomocą w tym było gromadzenie się na liturgii, modlitwie, spotkaniach w grupie, pogodnych wieczorach, ale także pełnienia różnych posług. Wiele było przez ten czas rozmów, dyskusji, rozwiewania wątpliwości, szukania i odkrywania swojego miejsca w Ruchu, a co za tym idzie w Kościele. Konsekwencją tego czasu będzie podjęta decyzja o wzięciu odpowiedzialności za charyzmat Ruchu potwierdzona przystąpieniem do Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie.

Podczas godziny świadectwa ostatniego dnia dzielono się, co Bóg w tym czasie dokonał: odkrycie potrzeby światła słowa Bożego i otwarcia się na prowadzenie Chrystusa w Kościele przed podejmowaniem wyzwań i działań, zobaczenie swoich słabości i tego, że ciągle jesteśmy na drodze wiary i nawrócenia, konkretna diakonia jako droga posługi, spojrzenie na Ruch jako Boży zamysł dla Kościoła i dzieło wiary czy budowanie wspólnoty, kiedy człowiek jest otwarty na Boga i drugiego człowieka.

Żal było wyjeździć, doświadczając tyle dobra. Jednak treści trzeba przenieść do własnego życia i funkcjonowania wspólnot, z których pochodzimy, w których wzrastamy i którym posługujemy.

Anna Jóźwik

Foto: Grzegorz Kołodziej