Powołanie-moja codzienność
W niedzielę 21 października odbył się Rejonowy Dzień Wspólnoty Rejonu Siedleckiego II. Zgromadziliśmy się całą wspólnotą oazową w parafii św. Maksymiliana w Siedlcach. Było nas całkiem sporo, 120 osób dorosłych i 40 dzieci. Spotkanie prowadzili Monika i Daniel Leszczyńscy – nasza para rejonowa. 0 13.30 rozpoczęła się Eucharystia. „Łaską jesteśmy zbawieni… wzywasz nas Panie do Siebie… Tobie składamy hołd” rozbrzmiała pieśń na wejście, która pomogła nam stanąć przed Jezusem w pokorze i wdzięczności za dar powołania do świętości, do przebywania z kochającym nas , miłosiernym Bogiem. W kazaniu moderator ks. Przemysław Świderski wskazywał, że wiara jest procesem, w którym mam przeniknąć Bogiem, zrobić Mu miejsce aby mógł wniknąć we mnie. Stanie się to kiedy przyznam się przed sobą czego tak naprawdę pragnę. Pan przyjdzie ze Swoją łaską aby mnie przemienić, ale czy chcę uwolnić swoje pragnienia? Czy chcę oddać swoją wolność Panu Bogu? Oddając swoją wolność Panu Bogu staję w rzędzie ludzi wielkich, którzy pozwolili Mu działać w ich życiu.
Po komunii małżeństwa z dwóch nowych kręgów Domowego Kościoła z parafii św. Maksymiliana Kolbe przyjęły Jezusa jako Pana i Zbawiciela. Po Eucharystii dzieci przeszły do sal gdzie odbyły się przygotowane dla nich zajęcia. A dorośli zgromadzeni w kościele, wysłuchali konferencji : „Powołanie-moja codzienność”. Powołanie do świętości jest podstawą każdego powołania, ono nadaje kształt życiu człowieka, ale są jeszcze zadania i role do spełnienia w życiu codziennym, które są darem od Boga.
Ks. Przemysław przytoczył słowa Biskupa Świrskiego o hierarchii powołań: należy być najpierw człowiekiem, potem mężczyzną /kobietą, następnie chrześcijaninem a na końcu księdzem/mężem/żoną/osobą samotną/itp. Spotkanie w grupach było dzieleniem o tym jak realizujemy powołania w codzienności, czym jest powołanie, jak dokonały się nasze najważniejsze życiowe decyzje, do czego konkretnie Bóg nas wzywa? W Namiocie Spotkania stanęliśmy przed Panem z naszymi decyzjami, słabościami, oddaniem…. Zanurzyliśmy się w Nim. W godzinie świadectw podzieliliśmy się ze wspólnotą tym co Pan uczynił w nas, w naszym życiu. Do czego nas powołuje. Spotkanie zakończyło się Agapą.