Podziękowanie za 12 lat posługi Moderatora Diecezjalnego

Kochany Księże Marku !
Zgromadziliśmy się dzisiaj, by na wspólnotowej Eucharystii dziękować Bogu za dar Twojej 12 – letniej posługi jako Moderatora Diecezjalnego Ruchu Światło-Życie i jednocześnie Moderatora Domowego Kościoła. Cytując Św. Jana Pawła II: „Człowiek staje się wielki, nie przez to co posiada, lecz przez to kim jest; nie przez to co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”. Z nami, czyli rodzinami Domowego Kościoła, młodzieżą oazową i dziećmi dzieliłeś się całym sercem, całym sobą. Czuliśmy to na każdym kroku, w każdym spotkaniu, w trakcie rekolekcji, na konferencji, w czasie homilii.

Dziękujemy, że przez te 12 lat umacniałeś naszą wiarę swoim świadectwem życia. Uczyłeś patrzeć na Boga jak na Ojca. I jak dobry Ojciec ogarniałeś wszystko, a pochylałeś się nad każdym z osobna. Dziękujemy za tę miłość jaką obdarzyłeś Księże Marku Ruch Światło – Życie i wszystkich jego członków. Za to,że nie było to zauroczenie wspólnotą, ale prawdziwie ojcowska miłość mądra i wymagająca. Pozostawiałeś nam swobodę, ale czuwałeś byśmy nie zbłądzili. Byłeś gdy tego potrzebowaliśmy, by z czułością powiedzieć „dobrze, że jesteś”, ale potrafiłeś też napomnieć, gdy się pogubiliśmy lub zapędziliśmy. Łagodziłeś obyczaje, uczyłeś jedności, wprowadzałeś ciepło i pokój, stojąc zawsze na straży Charyzmatu.

Przepraszamy, że nie raz było Ci ciężko z naszego powodu, że nie zawsze byliśmy łatwi we współpracy, a z pokorą też nam nie zawsze było po drodze. Prosimy byś nam wybaczył i pamiętał tylko te dobre chwile. Dla nas stałeś się ojcem, bratem, przyjacielem – człowiekiem, który nas rozumiał, wspierał i prowadził.

Dziękujemy, że gromadziłeś wokół siebie, a może bardziej wokół tego dzieła jakim jest Ruch Światło – Życie, księży ,kleryków, diakonów tworząc rodzinę kapłańską i formując nowe pokolenia moderatorów chętnych i gotowych do służby.

Przez swą cichą i mrówczą pracę dbałeś Księże o duchowość całych pokoleń. To setki, a może przez te lata, nawet tysiące młodych, którym wskazywałeś drogę do Boga. To animatorzy, którzy wzrastali w Diecezjalnej Szkole Animatora, by prowadzić tą drogą swoich rówieśników. To dzieci, które na rekolekcjach uczyłeś bliskich relacji z Jezusem. To wreszcie my dorośli, którym swoim świadectwem pokazywałeś, że Kościół buduje się z młodymi, a nie dla młodych. To też my – małżeństwa i całe rodziny Domowego Kościoła, my – dzieciaczki jak nas nazywałeś, które z cierpliwością przekonywałeś, za Ojcem Blachnickim, że „Uwierzyć w miłość Boga – znaczy żyć miłością”. Zawsze solidny, skromny i pokorny starałeś się trochę pozostawać w cieniu , ale owoce Twojej Księże pracy są bardzo widoczne.

Szczególnie dostrzegamy je na ulicy księdza Bednarczyka , czyli w Morii. To dzieło, z którego dumni jesteśmy wszyscy, ale to Twój Księże trud, determinacja i dbałość o każdy szczegół, sprawiła, że ta stara szkoła stała się prawdziwym Domem. Stała się Centrum Ruchu – tego jak brzmiała jego wcześniejsza nazwa Żywego Kościoła w naszej diecezji. Zarówno plac, ogród jak i cały budynek, to jak to mawia prezes Stowarzyszenia Moria „prawdziwe mistrzostwo świata”.

A tych mistrzowskich dzieł, które Księże tworzyłeś jest znacznie więcej i nie sposób wymienić ich wszystkich. Jedynie Pan Bóg wie jak wiele jest tego i zna Twój Księże trud i starania, zmagania, a czasem cierpienie w realizacji tych wszystkich planów, dzięki czemu, to co niemożliwe stało się możliwe.

Bogu niech będą dzięki za ten czas, za Twoją Księże posługę, za jej owoce te widoczne materialne, a jeszcze bardziej te niewymierne, bo duchowe. Niech to zasiane ziarno wzrasta i wydaje obfite plony!

Życzymy, by dalsza droga Kapłańskiego powołania była drogą dalszego rozwoju, drogą do świętości, dla Księdza Proboszcza i dla tych, do których zostaje ksiądz posłany.

Pragniemy Księdzu ofiarować ikonę Chrystusa Sługi, wzorowaną na witrażu z Kaplicy z Krościenka. Niech ten wizerunek Jezusa, oddającego się w ręce Ojca w zjednoczeniu z Duchem Świętym, pomaga w codziennym zjednoczeniu z Chrystusem Sługą i utwierdza, że uczynił Księdza swoim umiłowanym uczniem.

Zapewniamy o modlitwie!

Szczęść Boże!

« ‹ z 2 › »