Diakonia Deuterokatechumenatu+

DIAKONIA DEUTEROKATECHUMENATU

„Diakonia deuterokatechumenatu zrodziła się ze świadomości potrzeby stworzenia jakiegoś systemu formacji do dojrzałego życia chrześcijańskiego, bez którego parafia nie ma przyszłości. Za dojrzałych chrześcijan uważamy tych, którzy potrafią dawać świadectwo swej wiary, gdziekolwiek się znajdują, którzy potrafią innych zdobywać dla Chrystusa. To jest kryterium dojrzałości chrześcijan.”

(Ks. Franciszek Blachnicki)

Diakonia deuterokatechumenatu to zespół osób czuwających nad drogą dojrzewania w wierze różnych grup stanowych i wiekowych. Konkretne zadania diakoni deuterokatechumenatu to:

• współpraca z diakonią jedności (na szczeblu diecezjalnym) w przygotowaniu i przeprowadzeniu ogólnodiecezjalnego pooazowego dnia wspólnoty, przygotowanie godziny świadectwa i prezentacji,
• powiadomienie o tym dniu wszystkich uczestników oaz w całej diecezji;
• orientowanie się ile jest rejonów w diecezji, grup formacyjnych (po którym stopniu oazy) w rejonie;
• troska o to (we współpracy z diakonią deuterokatechumenatu oaz wielkich), aby wszyscy uczestnicy oaz znaleźli się w grupach formacyjnych, aby wiedzieli do jakiego należą rejonu i gdzie się będą spotykali na dniach wspólnoty;
• troska o to, aby wszystkie wspólnoty deuterokatechumenalne w rejonie miały swoich księży moderatorów;
• kierowanie do grup deuterokatechumenalnych I stopnia tych osób, które przeżyły ewangelizację i formację postewangelizacyjną, a nie mogły przeżyć Oazy Nowego Życia I stopnia;
• troska o odpowiednią liczbę materiałów formacyjnych do pracy w małych grupach: konspekty dla animatorów, notatniki dla uczestników (współpraca z diakonią słowa);
• pomoc w przygotowaniu i przeprowadzeniu obrzędu przyjęcia do deuterokatechumenatu (na początku Adwentu, najlepiej 8 grudnia w święto patronalne Ruchu);
• współpraca z diakonią liturgii i modlitwy w przygotowaniu i przeprowadzeniu celebracji Słowa Bożego na zakończenie formacji każdego z Dziesięciu kroków ku dojrzałości chrześcijańskiej;
• współpraca z diakonią jedności w przygotowaniu i przeprowadzeniu dni wspólnoty w rejonie, szczególnie godziny świadectwa (która daje obraz pracy w małych grupach);
• troska o to, aby wszyscy uczestnicy II etapu formacji deuterokatechumenalnej mogli przeżyć Triduum Paschalne jako rekolekcje w jednym z ośrodków centralnych, diecezjalnych czy rejonowych;
• wspomaganie animatorów małych grup, wspólne spotkania z nimi podczas dni wspólnoty animatorów;
• troska o to, aby w małych grupach rzeczywiście dokonywała się formacja ku dojrzałej wierze, a nie zaliczanie kolejnych etapów wyznaczonych przez program;
• troska o to (z diakonią oaz rekolekcyjnych), aby osoby, które rzeczywiście przeżyły całoroczną formację i wyrażają chęć uczestnictwa w oazie rekolekcyjnej następnego stopnia, miały zapewnione miejsce w oazie.

Diakonię deuterokatechumenatu może podjąć każda osoba, która sama przeszła formację deuterokatechumenalną w Ruchu i ma wyraźną wizję jej drogi i celu. Cenne byłoby też przygotowanie dodatkowe, np. przez studium katechetyczne, które daje podstawę do uzyskania misji kanonicznej.

Diakonia deuterokatechumenatu w parafii powinna być wspólnotą zdolną do przyjęcia osób dorosłych zgłaszających się do chrztu, aby we współpracy z duszpasterzami przygotować je do tego sakramentu. Powinna również wspomagać modlitwą, świadectwem życia i katechezami osoby przygotowujące się do bierzmowania.