Zrozumieć liturgię

Zresztą, nie wiem czy wiecie, ale samo sformułowanie czynić znak krzyża w języku greckim było synonimem słowa chrzcić, czyli udzielać chrztu. Tak chrześcijanie nazywali chrzest święty. Mówili, że jest to czynienie znaku krzyża, czyli włączenie człowieka w tajemnicę ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa. Zresztą jest to dobra definicja chrztu.

Tam przeczytamy o znaczeniu ołtarza, jego symbolice, a nawet o tym, w jaki sposób powinno się go wykonywać. Chociażby Kościół zachęca, by ołtarz był wykonany z kamienia i na stałe przymocowany do posadzki kościoła, by był to ołtarz stały.
I jeszcze może mała ciekawostka. Czy wiecie, że w Japonii Watykan zgodził się, aby pozdrowienie ołtarza nie było pocałunkiem, ale by polegało na

Dzisiaj kolejna katecheza liturgiczna. Wiem, że dawno już jej nie było, ale wracamy do działalności. Dziś powiemy sobie o pozdrowieniu ołtarza. Zaczynamy!

Tak mawiali starożytni chrześcijanie. Powtórzę i podkreślę, kto dobrze śpiewa, ten podwójnie się modli. Jako pierwszy śpiew do liturgii, a na pewno do procesji wejścia, wprowadził papież Celestyn I. To był V wiek. On zdecydował, że kiedy procesja wejścia, idąc od drzwi kościoła do prezbiterium kroczy, to temu kroczeniu, tej pielgrzymce, powinien towarzyszyć śpiew psalmu. I już od VI wieku był to powszechny zwyczaj w całej liturgii rzymskiej.

Od czego rozpoczyna się msza święta? Jeżeli przeczytałeś opis tego filmu, no to domyślasz się, że prawidłowa odpowiedź brzmi od procesji wejścia. Chociaż założę się, że niektórym intuicja w pierwszym momencie podpowiedziała, że od znaku krzyża. Ale nie. Procesja wejścia to nie jest tylko takie wejście na liturgię, ale to już jest liturgia, to już jest przestrzeń i czas liturgii. I ta procesja ma swój głęboki teologiczny sens.

To ja, ksiądz Kamil Duszek, Edward, Kamil Edward Duszek, Wasz brodacz. Zapraszam na kolejną konferencję liturgiczną. Dzisiaj porozmawiamy sobie o obrzędach wstępnych. Cóż to są te obrzędy wstępne?

Więc cztery sposoby obecności Chrystusa, którego spotykamy na Eucharystii, w zgromadzeniu liturgicznym, w osobie celebransa, w Słowie Bożym i w najświętszym ciele i najświętszej krwi Chrystusa. O tak, cztery.

Dla wielu z was zapewne jest to jedna z najbardziej tajemniczych ksiąg, jakie ukazały się waszym oczom. No bo spoglądasz na mszy na ołtarz i widzisz kapłana, który pobożnie celebruje liturgię i patrzysz, a on przekłada jakieś wstążki, to czerwoną, to białą, to niebieską, to czegoś znowu szuka, to czegoś znaleźć nie może i myślisz sobie zapewne, cóż to za księga? Czy nie mógłby mieć wszystkiego po kolei wydrukowanego albo po prostu odpalić sobie jakiegoś PDF-a na tablecie czy innym e-booku, byłoby mu łatwiej. Co to za księga?

Mam nadzieję, że się nie przestraszyliście tego, że będę wam teraz czytał dokument Soboru Watykańskiego II i to jeszcze po łacinie. Absolutnie nie. Krótko na temat bardzo ważnego źródła odnowy liturgicznej, źródła z którego Ruch Światło-Życie chce czerpać, czyli dokument Soboru Watykańskiego II Konstytucja o świętej liturgii Sacrosanctum Concilium. Już o tym wspominałem.