Świadectwo z ORAR II
W dniach 29.05 do 2.06.2024 odbył się ORAR II w Domu Moria w Łukowie. Zapraszamy do przeczytania wspaniałego świadectwa oraz obejrzenia zdjęć.
Na drogę formacji w Domowym Kościele Pan Bóg zaprosił nas 27 lat temu. W tym okresie przeżyliśmy wiele rekolekcji najpierw z dziećmi, które obecnie są już dorosłe i formują się w swoich wspólnotach, potem sami, głównie służąc.
Ostatnie lata intensywnej pracy, nowych zadań zawodowych i rodzinnych, narastające zmęczenie, spowodowały, że czuliśmy jak słabnie nasza gorliwość w realizacji zobowiązań. Zdeterminowani postanowiliśmy zapisać się na jakiekolwiek, krótkie rekolekcje formacyjne DK. Jedynym wyborem dokonanym przez nas był termin 29.05-2.06.2024. Resztą zajął się Pan Bóg i jak zwykle obdarował ponad miarę naszych oczekiwań. Zaprosił nas do Domu Rekolekcyjnego Diecezji siedleckiej MORIA na ORAR II.
Już od momentu wejścia poczuliśmy się jak w DOMU pełnym miłości. Przywitani przez uroczą małą Marecelinkę, która niezwykle ujmująco poprosiła żebyśmy zaczekali chwilę, bo tatuś na pewno zaraz przyjdzie i zaopiekuje się nami. Tak też się stało; równie uroczy tatuś Mariusz, zawsze uśmiechnięty i gotowy do służby, z równie uroczą żoną Dorotką. Potem kolejne zaskakujące spotkania, rozmowy i niesamowite doświadczenie „oderwania myśli i serca” od wszystkiego, co zostawiliśmy wyjeżdżając z Łodzi.
Każde zdanie, słowo kierowane do nas przez Moderatorów Asię i Mariusza, przez księdza Wojtka wypowiadane z mocą Ducha Świętego, chłonęliśmy jak „zeschła ziemia łaknąca wody”. Padło ich wiele, nie sposób je przywołać, żeby niczego nie pominąć. Były w danej chwili jak delikatny dotyk Bożej Miłości, otwierający serce na Jego obecność w Słowie; podczas Namiotu Spotkania, w Najświętszym Sakramencie; podczas adoracji, w śpiewie, w Eucharystii sprawowanej we wspólnocie, którą Duch Święty z nas tak szybko uczynił. Piękną wspólnotę głównie młodych małżeństw z dziećmi, którymi zaopiekowała się cudowna młodzież tworząca Diakonię Wychowawczą. Przyjechali, aby podobnie jak ich rodzice organizujący te rekolekcje, z wielkim oddaniem służyć, dzielić się swoim czasem, umiejętnościami i talentami. Dzięki temu, wszyscy małżonkowie mogli ze spokojem uczestniczyć w konferencjach i spotkaniach, mających na celu przybliżenie zadań animatorów, podzielenie się już zdobytymi doświadczeniami, radościami, ale też trudnościami, które napotykamy.
Niezwykle starannie przygotowane i poprowadzone przez Asię i Mariusza konferencje oraz otwartość uczestników umożliwiły dogłębne, zgodne z charyzmatem „przepracowanie” materiałów studyjnych ORAR II. Godzina świadectw, kończąca rekolekcje była „eksplozją” wdzięczności najpierw Panu Bogu, ale też naszym wspaniałym Moderatorom Asi i Mariuszowi oraz Dorotce i Mariuszowi, którzy podjęli posługę pary gospodarczej, niezwykłej Mamie Basi, która dopieszczała nasze podniebienia no i oczywiście Księdzu Wojtkowi, który mówiąc do nas wszystkich, dotykał serca niemal każdego z osobna.
Dzieci nie chciały wracać do domu, czym wystawiły najpiękniejszą laurkę Diakonii Wychowawczej. Dla nas już „poczwórnych dziadków” te zaledwie cztery dni były czasem niezwykłego dotknięcia i otulenia przez Pana Boga Jego Miłością, podźwignięciem i umocnieniem, odnowieniem ducha do bycia Animatorem, świadkiem Jego Miłości, nie tylko we wspólnocie DK, ale wszędzie tam gdzie nas codziennie posyła.
Czujemy się na nowo „Piękni Twoim pięknem Panie”; chociaż tej… mojej ulubionej piosenki… nie zaśpiewaliśmy w DOMU MORIA… i chociażby dlatego, mam cichą nadzieję, że Pan Bóg zechce nas TAM JESZCZE ZAPROSIĆ😀
Bogusia i Paweł Pietrzakowie
